ΣΤΗΝ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ, Ελένη Ρ.

Εδώ είναι η καρδιά της πόλης ξεχασμένη

ασφαλής στην ερημιά  της.

Εδώ είναι το μέρος που ένιωθες προστασία

της Δήμητρας, της μάνας Παναγίας

ή της μοναξιάς σου.

Το είδες στον ύπνο σου ή ήταν αλήθεια;

Έμενες εδώ, κοιμόσουν κρυφά στο βράχο στο εκκλησάκι,

σου κρατούσε ζεστασιά η παράξενη εικόνα.

Το πρωί ανέβαινες πάνω στον ήλιο και έπινες τον καφέ σου στο παγκάκι,

ήταν η αυλή σου και ήταν όνειρο η θέα.

Φύτευες λουλούδια και δεν χρειαζόσουν φαΐ.

Για μια στιγμή,

πριν σου ‘ρθει η τρέλα να βρεις ξανά ανθρώπους – ή σε βρήκαν αυτοί;

είπες πως θα μείνεις εδώ για πάντα, εδώ είναι το σπίτι σου.

Ξάπλωσες στο χώμα

και ήταν πιο τρυφερό και ζεστό από ποτέ.

Για μια στιγμή που κράτησε πολύ

πριν και μετά τον πόλεμο.